یافته علمی: پیشنهاد حدود مجاز مصرف ماهیان زمین کن (Platycephalus indicus) ، گیش پهن (Carangoides talamparoides) و بیاح (Liza abu) با توجه به میزان نیکل، منگنز، آهن، مس، و روی

پژوهش حاضر با هدف تعیین حد مجاز مصرف سه گونه ماهی زمین کن، گیش پهن و بیاح از نظر فلزات سنگین و ارزیابی خطر آنها در جزیره شیف واقع در استان بوشهر انجام شد. بدین منظور تعداد 30 عدد ماهی از 3 گونه (زمین کن، گیش پهن، بیاح)  مورد نظر، در آب­های ساحلی جزیره شیف با استفاده از قایق صیادی جمع­آوری شدند. بر اساس نتایج، حد مجاز مصرف (CRlim) ماهی زمین کن برای فلزات نیکل، منگنز، روی، مس و آهن به ترتیب 21/0، 5، 57/0 و 23/0، 2 برای ماهی گیش پهن 29/0،3 ،66/0، 37/0 و1 و در ماهی بیاح 20/0، 2، 56/0، 76/0 و1 کیلوگرم در روز به دست آمد. بیشترین جذب روزانه و هفتگی مربوط به فلز آهن در ماهی بیاح و کمترین آن مربوط به فلز منگنز در ماهی زمین کن بود. در این تحقیق، مقادیر فلزات کمتر از استانداردهای جهانی بود، بجز فلز منگنز در گونه بیاح و فلز نیکل در هر 3 گونه که غلطت  بالای فلز نیکل در این گونه­ها ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در ساکنین این جزیره در دراز مدت شود.  ارزیابی خطر غذایی گونه­های ماهی نشان داد که مصرف این ماهی­ها با میزان فعلی (20گرم در روز) از نظر فلزات آهن، مس، روی، منگنز و نیکل خطری برای مصرف کنندگان آن ندارد .اما با توجه به مقادیر حد مجاز، مصرف بیش از حد این گونه­ها ممکن است باعث ایجاد مشکلات در افراد مصرف کننده شود.